Opinion.

A few years ago I was afraid of my opinion. I agreed with all the stupidities which people said. I liked not what people liked not, I appreciated what people appreciated. But in boil with moment, I said myself it is good, it is finished. I can not be all my life a naive princess, who does not possess her own opinion. Then I began of the created. I thought that it is easy, that people love somebody who has an original point of view. I could not be more stupid. Through years I had to become used in to the lack of acceptance on behalf of my environment, to the insults, to the stupid smiles. Now for me it is all which is offered in the package of an original person. Before it was a suffering bound in the days full of sadness. I lived a life full of decision and envy to return to the rank. I interpreted badly all this.It was necessary to face at once to people, who wanted lowered me, me darkened in the ground. I remember myself how I hated people at this moment. They were for me a herd of sheeps, without spirit, without opinions. What is not the truth. Each of us is an individualist at the back of the cupboard. But it hides it so that the society does not see it. We are afraid of being different. To be different is dangerous, it is unknown. The fear plays with us, as with small kids, but we have to learn to overcome her it, because if we make it not we shall disappear as unknown and our graves willve to will serve as market of flowers.  

Il y a quelques années j'avais peur de mon opinion. J'étais d'accord avec toutes les stupidités que les gens disaient. J'aimais pas ce que les gens aimaient pas, j'appréciais ce que les gens appréciaient. Mais au bous d'un moment, je me suis dit c'est bon, c'est fini. Je peux pas être toute ma vie une princesse naïve, qui ne possède pas sa propre opinion. Alors j'ai commencé de du créé. Je pensais que c'est facile, que les gens aiment quelqu'un qui a un point de vue original. Je pouvais pas être plus stupide. À travers des années il fallait que je m'habitue à au manque d'acceptation de la part de mon environnement, aux insultes, aux stupides sourires. Maintenant pour moi c'est tout ce qui est offert dans le paquet d'une personne originale. Avant c'était une souffrance liée à des journées pleines de tristesse. Je menais une vie pleine de décision et d'envie de retourner dans le rang . J'interprétais mal tout ça. II fallait tout de suite faire face aux gens, qui voulaient m'abaissaient, m'en foncés dans la terre. Je me rappelle comment je détestais les gens à ce moment-là. Ils étaient pour moi un troupeau de moutons, sans esprit, sans opinions. Ce qui n'est pas la vérité. Chacun de nous est un individualiste au fond de l'armoire. Mais il le cache pour que la société ne le voit pas. On a peur d'être différent. Être différent est dangereux, elle est inconnue. La peur joue avec nous, comme avec de petits gamins, mais il faut qu'on apprenne à la vaincre, parce que si on le fait pas on disparaîtra comme inconnue et nos tombes serviront comme marché de fleurs. 

Kiedyś bałam się własnego zdania. Potwierdzałam głupoty ,ktore ludzie mówili. Nie podobało mi się , to co ludziom się nie podobało , chwaliłam to co ludzie chwalili.Jednak w pewnym momencie , doszłam do wniosku ,ze to koniec. Nie mogę wiecznie być naiwna ,małą księżniczką ,która nie posiada własnego zdania. I zaczęłam je kształtować. Myślałam ,ze to banał , ze ludzie lubią kiedy ktoś ma inne podejście. Nie mogłabym być głupsza. Przez lata , musiałam się przyzwyczaić do braku akceptacji , to obelg , głupich uśmieszków. Teraz dla mnie to zachowanie dołączone w pakiecie do człowieka , który jest oryginalny. Kiedyś było to męka  wiazaca sie z dniami pełnymi smutku. Życia w ciągłych rozterkach i zastanawianie się czy nie wrócić do szeregu. Omylnie podchodziłam do tych zjawisk. Powinnam byla od razu stawiać czoła ludziom , którzy chcieli mnie poniżyć i wdeptać w ziemie. Pamiętam , jak wtedy nienawidziłam ludzi. Byli dla mnie szara masa , bez zdania , bez opinii.  Co nie jest prawda. Każdy z nas gdzieś na dnie szuflady jest indywidualista. Ale chowa go przed społeczenstem. Boimy się inności. Inność jest niebezpieczna , inność jest niewiadoma. Strach nami pomiata,jak stara szmata, ale musimy nauczyć się go zwalczać , bo inaczej każdy z nas odejdzie jako anonim , a nasze groby będą służyły jako targ kwiatowy.